Kρασί και Ταξίδια!

Κρασί....δεν ξέρω από που να αρχίσω.. βλέπετε το κρασί σε πολλούς "σταθμούς" της ζωής μου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Θα ξεκινήσω πηγαίνοντας πολλά χρόνια πίσω και θα θυμηθώ το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό, το 1986, όπου είχα πάει στην Γαλλία με ένα πρόγραμμα ανταλλαγής νέων, βοηθούσαμε στην συντήρηση μνημείων και μας προσφεραν την φιλοξενία.

Η περιοχή που επισκέφθηκα ήταν η Καμπανία.

Εζησα πρωτόγνωρες εμπειρίες ταξιδιωτικές, όμως η μεγάλη έξπληξη ήταν η επίσκεψη μου σε ενα οινοποιείο σαμπάνιας

στο Μumm που παράγει την διάσημη σαμπάνια Gordon Rouge.

Θυμάμαι την έκπληξη μου κατεβαίνοντας στα κελάρια,

Η θερμοκρασία πολύ χαμηλή, ημίφως και δέος....ναι δέος, έτσι ένιωσα.

Ηδη είχα αρχίσει να επιθυμώ να δοκιμάσω λίγη σαμπάνια, μέχρι τότε, την μόνη σαμπάνια που είχα δοκιμάσει ήταν μια "φθηνή" ελληνική από αυτές που την επόμενη μέρα για να συνέλθεις

χρειάζεσαι ένα κουτί ασπιρίνες.... εκείνη την μέρα ανακάλυψα την υπέροχη γέυση της σαμπάνιας και επισήμως ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σε κατάσταση ευφορίας από το κρασί :-)

Περιττό βέβαια να σας πω ότι αν και Ιούλιος έκανε πολύ κρύο και ιδίως το βράδυ. Κατά την διάρκεια της ημέρας το τοπίο ήταν, σχεδόν καθ ολη την διάρκεια της παραμονής μου, ομιχλώδες. Επίσης η Reims ήταν πανέμορφη και ο καθεδρικός νάος ήταν απίστευτης ομορφιάς.

Και σαν μια τελική διαπίστωση από την περιοχή και τον κόσμο είναι ότι επικρατούσε απίστευτη "κομψότητα" παντού. Στις πόλεις, στα χωριά, στους ανθρώπους παντού !

Λίγα χρόνια αργότερα δούλευα για ένα πρόγραμμα της ΕΕ για τις τουριστικά αναπτυσόμενες περιοχές της Μεσογείου με συνδετικό κρίκο μεταξύ αυτόν το ελαιόλαδο. (αυτή την δουλειά θα πλήρωνα να την ξανακάνω, αρκεί ...αλλο θέμα ...λοξοδρομώ). Ο δρόμος μου ήταν συχνά το Caceres στην Ισπανία και η Nyons στην Γαλλία.

Σε ένα από τα ταξίδια μου στην Nyons, επισκέφθηκα ένα χωριό την Vinsobres

Eκεί "μυήθηκα" στο ροζέ κρασί. Στο αεροδρόμιο της Μασσαλίας επιστράτευσα όλες μου τις ιστορικές γνώσεις αναλύοντας με τα καταπληκτικά γαλλικά μου (με κρητική προφορά) στην υπαλληλο της αεροπορικής εταιρείας, ότι και αυτή είναι Ελληνίδα αφού η Μασσαλία αποικήθηκε από τους Φωκαείς και ότι πρέπει να μου χαρίσει το υπέρβαρο των 40 κιλών ( η ωμοπλάτες μου πονούσαν 2 βδομάδες) από τα 32 κρασιά που μου χάρισαν οι οινοπαραγωγοί!!!

Στο συγκεκριμένο ταξίδι λάτρεψα την Γαλλία και συνειδητοποίησα ότι ο κόσμος που ασχολείται με το κρασί είναι υπέροχος. Επίσης από αυτό το ταξίδι και μετά άρχισα να ονειρεύομαι κάτι που έχει σχέση με την Provece, αλλά αυτό θα σας το αποκαλύψω σε μια άλλη ανάρτηση.

Δέκα χρόνια αργότερα ήρθε στην περιοχή μας ένας οινοποιός, ντόπιος στην καταγωγή, αλλά έλλειπε πολλά χρόνια στο εξωτερικό και επέστρεψε εδώ προκειμένου να ασχοληθεί με την τοπική ποικιλία και να φτιάξει δικό του οινοποιείο. Το κρασί του 1996 ήταν ένα υπέροχο κόκκινο, όπου πολύ γρήγορα, έγινα θαυμάστρια του και λίγα χρόνια μετά παντρευτήκαμε και τώρα πια έχουμε μαζί ένα παιδί και μοιραζόμαστε μαζί την αγάπη μας για το κρασί :-)

-----

πολλές φωτογραφίες είναι από το wikipedia ελεύθερες για χρήση, μια που τότε δεν φωτογράφιζα καθόλου - βλέπετε τότε δεν είχα blog :-)

αυριο Βουργουνδία παρτ του.

Colmar, στην πρωτεύουσα των κρασιών της Αλσατίας.

Εβδομάδα αφιερωμενη στους δρόμους του κρασιού

Aν και έλεγα να συνεχίσω την Βουργουνδία, είδα τους τρελλοτουρίστες που άρχισαν να γράφουν για την Αλσατία (ω! τι ομορφιά και αυτή η Αλσατία) και σκέφθηκα να ξανα-ανεβάσω μερικές αναρτήσεις σχετικά με προορισμους οινο-ταξιδιωτικούς και αύριο να γράψω για την Βουργουνδία.

Eτσι λοιπόν πρώτη θα φανεί η Colmar, μετά η Βουργουνδία και στο τέλος το ταξίδι της φίλης μου της Κικής στον Ρήνο και το κρασοχώρι Ρουντεσάιμ.

26-10-2008

...Και έτσι λοιπόν, μ' αυτά και μ' αυτά (θα σας τα πω σιγά- σιγά ) χάσαμε την πτήση για το Παρίσι που ήταν για την Δευτέρα 13 Οκτωβρίου. Ξυπνήσαμε το μεσημέρι και πήγαμε στο αεροδρόμιο, αφού είχα ξεκαθαρίσει ότι ΔΕΝ ΠΑΩ ΠΑΡΙΣΙ, διότι απλά πιά δεν θέλω να πάω Παρίσι, κοιτάξαμε τις πτήσεις στην οθόνη, είχε για Ηράκλειο (σιγά μην γύριζα πίσω στην Κρήτη :Ρ), είχε για Σάμο, Ικαρία (και το διαβατήριο τι το κρατάω για να πάω στην Σαμο με το διαβατήριο ή στην Ικαρία) για Παρίσι (είπαμε τώρα ....) και 17:05 Μιλάνο, κοιταζόμαστε όλο νόημα, είχαμε και ακριβώς δύο ώρες στην διάθεση μας, να πιούμε και ένα καφέ να πάρουμε τα εισιτήρια, λέω να κρατηθούν και όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες, ρωτάω τον γιό μου, "αν δεν πάμε Παρίσι που θες να πάμε" και τελείως μηχανικά μου απαντά "Μιλάνο" (εκπαιδευμένο παιδί) λέμε ...βουρρρ για εισιτήρια. Λίγες μέρες μετά και αφού έχουν μεσολαβήσει μερικές στάσεις σε Ελβετία και Γερμανία βρισκόμαστε στην Colmar, στην πρωτεύουσα των κρασιών της Αλσατίας. Η πόλη με την πρώτη ματιά μου φάνηκε κουκλίστικη, γλυκιά και άκρως ανθρώπινη. Mερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες είναι ότι στην Colmar γεννήθηκε ο Frédéric Auguste Bartholdi, ο άνθρωπος που φιλοτέχνησε το άγαλμα της Ελευθερίας στην Νέα Υόρκη. Επίσης η Colmar είναι μια πόλη πνιγμένη στα λουλούδια, τόσα πολλά που μόνο τα χρώματα και ο διάκοσμος με έκαναν για ακόμα μια φορά να αισθανθώ πολύ άσχημα και μίζερα, γιατί απλά ορισμένα πράγματα δεν είναι θέμα ούτε να είσαι η μεγάλη οικονομική δύναμη ούτε πολιτική, πολύ απλά είναι θέμα γούστου, καλού γούστου... Happenings, οινο-γαστρονομικά, γιορτές, μουσικά φεστιβάλ και ότι άλλο σκεφτείτε είναι εδώ συν μιας πολύ όμορφης πόλης που βρίσκεται΄μία ανάσα απο το Στρασβούργο και άλλη μια από το πανέμορφο Freiburg (αυτό θα το δείτε σε επόμενη ανάρτηση). Πολλές πληροφορίες θα βρείτε εδώ για την καταγωγή και την ομιλούμενη διάλεκτο στην Αλσατία, αφού οι Αλσατοί είναι γερμανοί "alamans". Επίσης εδώ θα βρείτε πολλές πληροφορίες για τα κρασιά της Αλσατίας. Τα κρασιά συνήθως εμφιαλώνονται σε ψηλά λεπτα μπουκάλια, φέρουν γοτθικούς χαρακτήρες στις ετικέτες και πολύ συχνά τα ονόματα είναι γερμανικά. Οι βασικές ποικιλίες που καλλιεργούνται εδώ και δίνουν τα φημισμένα κρασιά της Αλσατίας είναι: Gewurztraminer, Reisling, Pinot Gris, Sylvaner, Pinot Blanc και Muscat. H κουζίνα είναι γερμανική και αν ακόμα και αν είστε σε δίαιτα σπάστε την και δοκιμάστε τάρτες με φρούτα, αξίζει για μία τάρτα με φραμπουάζ και ένα υπέροχο Reisling να λοιμοκτονήσετε με την επιστροφή σας στα πάτρια... και με μύρτιλα καλά είναι...κάντε κλικ να διαβάσετε την συνταγή Ενδιαφέρουσες συνδέσεις Λίστα με τα μουσεία της Αλσατίας Οι δρόμοι του κρασιού της Αλσατίας Η Colmar στο wikipedia Colmar

Βουργουνδία! ( α' μέρος Αμπελώνες)

Βουργουνδία!!! χωρίς λόγια ...γιατί τα λόγια σε τέτοιους τόπους περιττεύουν! και τα καλύτερα ...

Μια βόλτα στο Ρούντεσάιμ και στο Ρήνο.

H αγαπημένη μου φίλη Κική έχει ταξιδέψει δύο φορές στην Γερμανία και πιο συγκεκριμένα στο Εσμπορν. Με ορμητήριο το Εσμπορν επισκέφθηκε τα κρασοχώρια του Ρήνου. Eκτός του ότι αγαπώ τα ταξίδια αγαπώ και το κρασί, της ζήτησα λοιπόν να μου φτιάξει μια ανάρτηση για την επίσκεψη της στην περιοχή και φυσικά θα ήθελα να την ευχαριστήσω και από εδώ :) ------- Το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα στη Γερμανία και για 2η φορά έμεινα κοντά στη Φρανκφούρτη στη φίλη μου τη Νέλλη. Τόσο την 1η φορά όσο και τη 2η, η φιλοξενία της φίλης μου και του Μάρτιν του άντρα της ήταν παροιμιώδης. Αυτή τη φορά είδα και διαφορετικά πράγματα από ό,τι είχα δει την 1η. Μέσα στα σχέδια του Μάρτιν ήταν μια βόλτα στο Ρήνο και τα κρασοχώρια του. Από τότε που γύρισα, υποσχέθηκα στη Νατάσσα να της φτιάξω ένα ποστ σχετικό με το κομμάτι αυτό του ταξιδιού, μια και είναι όχι μόνο ταξιδιάρα αλλά και καλή οινοποιός. Τώρα μόλις αξιώθηκα να το φτιάξω, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Ας αρχίσω λοιπόν. Ρήνος, σημαίνει «αυτός που ρέει». Ο Ρήνος πηγάζει από την Ελβετία, περνάει από Γαλλία, Γερμανία Αυστρία και Ολλανδία, μέχρι να χυθεί τελικά στη Βόρεια θάλασσα. Μπορεί κάποιος να περιηγηθεί στο Ρήνο και τα χωριά του παίρνοντας ποταμόπλοιο από την Φρανκφούρτη ή από πιο ψηλά. Εμείς, ξεκινήσαμε από το χωριό Ρούντεσάιμ την περιήγησή μας με ποταμόπλοιο. Το κομμάτι αυτό του Ρήνου από εδώ και πάνω, ονομάζεται «Ρομαντικός Ρήνος» γιατί σε αυτό το τμήμα υπάρχουν πάνω από 40 μεσαιωνικά κάστρα, αμπελώνες και πολλά πανέμορφα χωριά. Τα ποταμόπλοια στο κομμάτι αυτό του Ρήνου παίζουν το ρόλο όχι μόνο του περιηγητικού μέσου αλλά και του μέσου μεταφοράς αφού τα ποταμόπλοια σταματούν σχεδόν κάθε 10 λεπτά και σε άλλο χωριό. Παράλληλα, από μεγάφωνα γίνεται ξενάγηση σε 4 γλώσσες (γερμανικά, ιταλικά, αγγλικά, γαλλικά). Ίσα που προλαβαίνουν να πουν τις πληροφορίες για κάθε πανέμορφο μεσαιωνικό κάστρο που προσπερνούν και ίσα που τις ακούς από το θόρυβο του ποταμόπλοιου και του κόσμου. Τα κάστρα αυτά, συντηρημένα άψογα, άλλα χρησιμοποιούνται σαν εστιατόρια πια, άλλα σαν Youth Hostels, άλλα σαν μαθητικές εστίες κλπ. Έχουν πάντως αξιοποιηθεί. Όπως ανεβαίνουμε τον Ρήνο, μόνο η μια πλευρά του έχει αμπελώνες όπως με πληροφορούσε η φίλη μου η Νέλλη και ο Μάρτιν που είναι και οι δύο γεωπόνοι. Αυτό συμβαίνει επειδή επιδιώκουν τα αμπέλια να κοιτάζουν την ανατολή για να τα βλέπει ο ήλιος, οπότε μόνο στην κατάλληλη πλευρά φυτεύουν αμπέλια. Άλλωστε τα χωριά που βρέχονται από το Ρήνο, φημίζονται για τα καλά κρασιά τους. Κατά περιοχές μάλιστα όπως περνούσαμε, πάνω στους λόφους ήταν γραμμένα με τεράστια γράμματα η ποικιλία του κρασιού ή η ονομασία του. Καθώς περπατούσαμε μέσα στο Ρούντεσάιμ, η Νέλλη μου μίλησε για το κρασί Eiswein. Δεν είχα ξανακούσει γι’ αυτό μια και δε μπορώ να πω ότι λατρεύω το κρασί. Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ο τρόπος με τον οποίο γινόταν αυτό το κρασί. Ας πούμε μερικές πληροφορίες γι αυτό: Το Eiswein, είναι ένα είδος κρασιού, το οποίο έχει γίνει από σταφύλια που «πάγωσαν», έμεινα δηλαδή πάνω στο αμπέλι κατά τη διάρκεια του χειμώνα σε χαμηλή θερμοκρασία. Τα σάκχαρα και άλλα διαλυόμενα στερεά δεν παγώνουν, αλλά το νερό που περιέχει παγώνει, έτσι το αποτέλεσμα είναι ένα «πυκνό», συχνά πολύ γλυκό κρασί. Στην περίπτωση του ice wine, το πάγωμα γίνεται πριν τη ζύμωση και όχι μετά. Μόνο υγιή σταφύλια κρατιούνται σε καλή κατάσταση μέχρι να γίνει η συγκομιδή, η οποία μπορεί να είναι και το επόμενο ημερολογιακό έτος (πχ, συγκομιδή το Γενάρη). Αυτό είναι που δίνει στο Eiswein, τη χαρακτηριστική του αναζωογονητική γλυκύτητα, ισορροπημένη από υψηλή οξύτητα. Το ακόμα πιο περίεργο που μου είπε η Νέλλη, ήταν ότι όταν φτάσει εκείνη η μέρα που θα πρέπει να μαζευτεί αυτό το σταφύλι, ο δήμαρχος της πόλης δίνει το πρόσταγμα ότι η κατάλληλη μέρα έφτασε, η θερμοκρασία η κατάλληλη έχει έρθει, οπότε ΟΛΟΙ μαζεύουν τη μέρα που θα δώσει το οκ! Όλοι, λέει, ό,τι κι αν κάνουν, σταματάνε για να μαζέψουν την ίδια μέρα τα σταφύλια τους. Τέλος, να πούμε και δυο λόγια για το Ρούντεσάιμ. Το Ρούντεσάιμ είναι από τα πιο διάσημα χωριά (πόλη είναι το σωστό) του Ρήνου. Τώρα γιατί συμβαίνει αυτό; Ίσως λόγω της θέσης του. Ίσως λόγω του αγάλματος της Γερμανίας που βρίσκεται ψηλά στο λόφο που για να πας, ανεβαίνεις με τελεφερίκ. Άγαλμα πολύ σημαντικό για τους Γερμανούς, γιατί υπενθυμίζει τη δημιουργία της Γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871, κατά την οποία οι γερμανοί βρέθηκαν για πρώτη φορά ενωμένοι σαν έθνος. Ίσως για την υπέροχη θέα από κει πάνω. Ίσως τελικά λόγω του διάσημου πεζόδρομού του ο οποίος είναι γεμάτος με πανέμορφα στολισμένα εστιατόρια, μαγαζάκια-οινοπωλεία που μπορείς να δοκιμάσεις τα διάσημα κρασιά του Ρήνου, μαγαζιά με σουβενίρ και events με μουσική που γίνονται στο δρόμο. Μέσα στα πολλά μουσεία, δε θα πρέπει να ξεχάσει κανείς να δει το μουσείο κρασιού φυσικά που υπάρχει εκεί… Αν βρεθείτε λοιπόν στο Ρούντεσάιμ, μην ξεχάστε να δοκιμάστε κρασί και να πάρετε το ποταμόπλοιο για μια βόλτα στο Ρήνο μέχρι τον κόλπο της Λορελάυ.