Αν και εγώ τώρα θα έπρεπε να γράφω την συνέχεια ή της Μαγιόρκας ή του Λιβάνου, δεν θα γράψω τίποτα απολύτως απο αυτά αλλά απλά θα μοιραστώ την χαρά μου μαζί σας και μετά θα κλείσω το κομπιούτερ και μην με είδατε... θα πάω με το τέκνο στον Μακρύ Γιαλό και που αν με το καλό μπορέσω και βγάλω φώτος θα σας φτιάξω και ένα ωραίο ποστ μετά αν και την προηγούμενη φορά που το προσπάθησα χαλούσε την φώτο το πολύυυ μπετόν τριγύρω από την πανέμορφη παραλία ...έστω, και πάμε στην χαρά
Το Ιούλιο του 1991 τέλειωσα τις σπουδές μου στην Πάτρα, μάζεψα τα πράγματα, πακέταρα τους δίσκους μου με πολύ προσοχή και (πολύ κακώς) ανάλογα με την αξία και το είδος, σαβούρα στο ένα κουτί (ακόμα θυμάμαι τα κουτιά, τα είχα πάρει από ένα club το Συνεργείο και ήταν κούτες από ποτά J&B και Captains Morgan ...) pop στο άλλο κουτί rock κ.ο.κ. και σε ένα κουτί είχα βάλει τους πιό αγαπημένους δίσκους και μερικούς δίσκους που είχα κάνει παραγγελία στο εξωτερικό (τότε τέκνα της τεχνολογίας και του internet δεν ήταν και ότι πιο εύκολο να παραγγέλνεις δίσκους στην Αγγλία), δίσκους που ήταν LED (το θυμάστε αυτό? ...περιορισμένος αριθμός) (ας όψεται το δισκοπωλείο Encore στην Ρήγα Φεραίου που πάντα με ενημέρωνε για τέτοιους δίσκους)
Τέλος πάντων γυρίζω στα πατρώα εδάφη, άφαντο το κουτί με τους δίσκους που είχα ξεχωρίσει ως οι καλύτεροι, τρέλα, δεν το πίστευα, έπαιρνα τηλ στην μεταφορική εταιρεία, είχα κάνει το σπίτι της μάνας μου άνω κάτω, ΑΦΑΝΤΗ η κούτα.
Πέρασε ο καιρός και ξέγραψα τους δίσκους, κατά καιρούς πήγαινα στο μοναστηράκι και έψαχνα να βρω μερικούς έτσι ώστε να τους αντικαταστήσω σταδιακά.
Σήμερα το πρωί χτυπάει το τηλέφωνο και είναι η μάνα μου
ντριν...
-Ναι
-Κοιμάται ο μικρός?
-όχι
- ωραία, ελάτε αμέσως σπίτι
-γιατί?
- ελάτε και θα δεις, σου έχω μεγάλη εκπληξη (με γελάκι)
- μη μου πεις οτι βρήκες τους δίσκους ???????????
- Ναι.
καλά ούτε αυτή δεν πίστευετε ότι με την μία φαντάστηκα τι ήταν η έκπληξη.
Και ... οι δίσκοι μου,
όμως τώρα το μεσημέρι που καθόμουνα και τους κοίταζα και έκανα ένα random άκουσμα κοιτάξτε για ποιό δίσκο έκανα την μεγάλη χαρά που ούτε καν τον θυμόμουνα
και πιστέψτε με αν δεν κοιμόταν ο γιός μου σίγουρα θα τον έβαζα στο τέρμα και θα τραγουδούσα με περίσσιο πάθος ...Μίλα μου ...Ναι ....Μίλα μου ...
όμως τώρα το μεσημέρι που καθόμουνα και τους κοίταζα και έκανα ένα random άκουσμα κοιτάξτε για ποιό δίσκο έκανα την μεγάλη χαρά που ούτε καν τον θυμόμουνα
και πιστέψτε με αν δεν κοιμόταν ο γιός μου σίγουρα θα τον έβαζα στο τέρμα και θα τραγουδούσα με περίσσιο πάθος ...Μίλα μου ...Ναι ....Μίλα μου ...
6 σχόλια:
Βρε συ! Μετά από τόσα χρόνια, πού τους είχε τους δίσκους η μαμά? Καλά...εγώ δε θα σταθώ στους δίσκους αλλά σε κάτι που μου θύμησες. Βρε που το θυμήθηκες το Συνεργειο??? Ούτε που το θυμόμουνα!!!! Αυτό δεν ήταν κάτω από τα Ψηλαλώνια; Καλά δε θυμάμαι; Πωωωω! Τι μου θύμησες! Εγώ πάντως ήμουν φανατική της Disco Smile. Το συνεργείο νομίζω ήταν πιο ροκ. Θυμάμαι καλα; Χαίρομαι που τους βρήκες, πολύ χαίρομαι!
Ναι κάτω από τα ψηλαλώνια ήταν, το Συνεργείο έπαιζε new wave τότε, την κούτα την βλέπαμε αλλα νομίζαμε ότι είχε άλλα πράγματα μέσα :)
Φοβερό! Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ όταν βρήκα τις παλιές μου Μανίνες, που η μητέρα μου νόμιζε πως τις έχει πετάξει :-)
Έχω μόνο δυο απορίες:
1. Πού είναι ο Μακρύς Γιαλός;
2. Ποιός είναι ο κύριος με το 70's look στο εξώφυλλο του δίσκου;
Καλή μου Σοφία Καλημέρα :)
ο κύριος είναι Ο Ρόμπερτ Ουίλιαμς (Μάθημα σολφέζ Γιούροβίζιον...), ο δίσκος είναι του 1976 τον αγόρασα το 1977 ο πρώτος δίσκος που αγόρασα όταν ήμουνα 8 ετών με χρήματα που είχα μαζέψει από κάλαντα.
Μου άρεσε τρελά το "μίλα μου" και το "εσύ και εγώ", 30 χρόνια μετά νομίζω πως μου αρέσουν τα ίδια τραγούδια:)
Οσο για τον μακρύ Γιαλό υπάρχει παντού είτε σε πλατύς είτε σε μακρύς, εγώ ήμουνα στον Μακρύ Γιαλό , Λασιθίου, πανέμορφη παραλία πλέον καταστρεμένη απο τρέλες τις τοπικής κοινωνίας και των αρχών, ευτυχώς που την θάλασσα δεν έχουν καταφέρει ακόμα να την χαλάσουν ...
Έχω επίσης να καταθέσω ότι ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς υποστηρίζει ότι έχει επαφές με ΑΤΙΑ (UFO αγγλιστί)! Νατάσα, σχεδόν συνομήλικες είμαστε! Του 1972 είμαι! Μου θύμησες ότι το πρώτο άλμπουμ που ζήτησα να μου αγοράσουν (καθότι ντρεπόμουν να πω τα κάλαντα)ήταν το Organisation των Orchestral manoeuvres in the dark επειδή μου άρεσε το Enola Gay! Αυτές οι ρημάδες οι αναμνήσεις... Με νοσταλγούν... Anyway, φοβερό αυτό που συνέβη με την κούτα. Επίσης: Μανίνα, Κατερίνα, Σούπερ Κατερίνα, ο Κόσμος της Πάτυ, α και Μίκυ Μάους (άπειρα!)
Η Δρούζα το ξέρει άραγε???
και εγώ μάζευα διαφορα περιοδικά
το Ρόδι και το καλησπέρα ή καλημέρα παιδιά (δεν θυμάμαι ακριβώς:))
πολλούς χαιρετισμούς και περιμένω το ποστ για την Μύκονο!!!
φιλιά
Δημοσίευση σχολίου