Σιγά μην κλάψω ...Σιγά μην φοβηθώ ...σιγά μην κλάψω....

Η είδηση της δολοφονίας του εφηβου στα Εξάρχεια με βρήκε σε μια πολύ παράξενη κατάσταση, ήμουν κουρασμένη, ξενυχτισμένη, είχα κάνει πάλι εκατοντάδες χιλιόμετρα, είχε προκύψει δουλειά, βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη αργά το βράδυ του Σαββάτου και στο μεζεδοπωλείο κάποιου φίλου και άκουσα την είδηση, κάπως αόριστα και παραπλανητικά και ότι η Αθήνα - Θεσσαλονίκη φλέγονται ... έτσι όπως το άκουσα νόμισα πως σε κάποια συμπλοκή αναρχικών και αστυνομίας πέσανε μολότοφ κλπ τελος πάντων ότι έγινε της πουτ.... όταν βγήκαμε κατά της 3 από το μαγαζί για να πάμε στο ξενοδοχείο στην Θεσσαλονίκη επικρατούσε ένα τεράστιο μποτιλιάρισμα. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, και δεν καταλάβαμε και πολλά πολλά , το πρωί της Κυριακής ουσιαστικά συνηδειτοποίησα τι έγινε. Σοκαρίστικα, θα μου πείτε και ποιός δεν σοκαρίστηκε ... όλοι μας λυπηθήκαμε όλοι γιναμε κομμάτια, ΟΜΩΣ προσωπικά θα καταλήξω σε μία σκέψη, θέση, απόψη όπως θέλετε πείτε το, που με απασχολέι ακριβώς 20 χρόνια. 1988 καλοκαίρι, αρχές Αυγούστου. Πέφτει ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής σε μια πτήση για την Σάμο, από 'η προς Σάμο, δεν έχει σημασία, την επόμενη μέρα θα πετούσαμε για Λονδίνο με την παρέα μου για διακοπές. Λίγες εβδομάδες αργοτέρα βγαίνει το πόρισμα ότι ήταν ανθρώπινο λάθος και ότι ο χειριστής είχε ψυχολογικά προβλήματα ή κάτι τέτοιο. Από τότε αναρωτιέμαι, σου κάνουν μία κρίση στα είκοσι χρόνια αν κάνεις για μια δουλειά, και μετα σου λένε πάρε το αεροπλάνο και πέτα το εφ όρου ζωής? δεν θα έπρεπε αυτός που πετάει το αεροπλάνο και μαζί του παίρνει και την ευθύνη κάποιων άνθρωπων να περνάει από κάποιες κρίσεις για την υγεία του γενικώς, σωματική και ψυχική? Ο ειδικός φρουρός που του έδωσαν όπλο και σφαίρες για να σκοτώσει τον κακό δεν πρεπει να περασει από κάποια τεστ? διοτι ίσως καποτε να μπορούσε να ξεχωρίσει τον κακό από τον καλό αλλά μήπως στην πορεία τα μπέρδεψε λίγο το μυαλό του....άλλωστε τα ψυχοφαρμακα παίζουν πολύ στην εποχή μας.... Δηλαδή αν έχει κάποιος μια σχιζοφρένεια από αυτές που δεν φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού θα τον έχει εκεί ο κάθε προιστάμενος και θα τον στέλνει για υπηρεσία οπλισμενο.... δλδ θα τρελαθούμε στο τέλος. Από την άλλη σκεφτομαι ότι ίσως και να γίνονται κρίσεις σε ετήσια βάση, αλλά μπορεί οι επιτροπές να αποτελούνται από κάποιους "υπεύθυνους" "επιστήμονες" που μοιραζουν βεβαιώσεις ότι όλοι έχουν καλώς ... Από την άλλη ακουσα και διάφορες μπούρδες ότι φταίει η κυβέρνηση και διάφορες μπούρδες ...είναι δυνατόν ο Καραμανλής ή ο κάθε Καραμανλής να διεταξε κανένα να πάει να δολοφονήσει το παιδί... αυτά είναι μπούρδες, αν ήθελε να πέσει η κυβέρνηση, θα έκανε εκλογές, δεν θα έκανε δολοφονίες. Και θα αναρωτηθώ, οι φίλοι ή οι συγγενείς του ειδ. φρουρού είχαν άραγε ενδείξεις οτι ο τύπος δεν στέκεται και πολύ με τα καλά του? αλλά εντάξει τον θεωρούσαν επικύνδυνο... όπως συνήθως συμβαίνει με όλα τα εγκλήματα ..."ναι καλο παιδί ήταν, είχε και αυτός τα προβλήματα του , αλλά δεν φαντάζομουν πως θα έφτανε ως εκεί..." σκέφτομαι και όλους αυτούς που έχασαν τους κόπους τους ...'αντε να χεις να καλύψεις επιταγές να πληρώσεις δυο μισθούς, ικα, ταμείο εμπόρων, παρντον οαεε, φροντιστήρια, τον δημοτικό παιδικό σταθμό που ξέχασε ο δήμος να φτιαξει τα χαρτιά για να λάβει από την χρηματοδότηση και να πληρώσεις 215 τον μήνα, ενοίκιο, δεη, οτε, ευδαπ, φπα, φόρο και προκαταβολή φόρου κλπ κλπ κλπ και έρχεται το οργισμένο κωλόπαιδο που δεν ξέρει τον λόγο που διαδηλώνει και απλά πήγε για να τα σπάσει και σου κάνει το μαγαζί λαμπόγιαλο και η αστυνομία ξύνει τα... να μην πω τι ξύνει ... και τι κάνει? και αν θέλεις να ασφαλίσεις την περιουσία σου δεν σου την ασφαλίζει κανείς διότι έχεις μαγαζί σε επικίνδυνη ζώνη δλδ την σταδίου και την πανεπιστημίου.. Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω. Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω. Μα εγώ μ´ ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ. Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι. Και πως αν θέλω περισσότερα να δω, σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι. Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω. Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω. Οταν φεύγει κανένα κάθαρμα σκέφτομαι "ξεβρώμισε ο τόπος", ποτέ δεν το λέω αλλά το σκέφτομαι, τώρα το εξομολογούμαι, όμως, αμαρτία εξομολογημένη ουκ έστιν αμαρτία... όταν ένας άθρωπος χάνεται ΑΔΙΚΑ και ΑΚΑΙΡΑ πάντα σκέφτομαι "μακάρι να υπάρχει αιωνια ζωή, μακάρι εκεί να είναι καλύτερα και ας μην το ξέρουμε η εν ζωή....και αν είναι έτσι ..."Αγόρι μου,θέλω να σου ευχηθώ καλά χριστούγεννα και να σαι καλά όπου και να σαι "

Μα εγώ μ´ένα άγριο περήφανο χορό σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω. Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό, θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ, σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.