Όνειρο είναι και όλο απομακρύνεται...
Θέλω να ξαναπάω αλλά κάθε μέρα που περνάει γίνεται και πιο δύσκολο... μια τρέλα,
ένας μουσουλμανικός παροξυσμός, μια καταστροφή ... και παντού σκορπίζεται ο θλίψη...
Τι κρίμα για ένα τόπο με τέτοια ιστορία, τόση ομορφιά και πολιτισμό...
Απολαύστε λίγη από την ομορφιά που δανείστηκα από το http://www.pbase.com/
KitsosMitsos on 26 Ιανουαρίου 2008 στις 12:46 μ.μ.
είπε...
Καταπληκτικά εξωτικά! Αναλογιζόμενοι, βέβαια, πόσο ταλαιπωρημένα είναι αυτά τα μέρη... Την καλημέρα μου.
fvasileiou on 26 Ιανουαρίου 2008 στις 1:56 μ.μ.
είπε...
Έχουν κάτι το γλυκά παραμυθένιο αυτοί οι ανατολίτικοι προορισμοί. Το παραισθησιογόνο. Στο βάθος θάνατος. Σαν το γλυκόπικρο όπιο.
Natassa on 26 Ιανουαρίου 2008 στις 4:08 μ.μ.
είπε...
@ kitsomitsos Καλημέρα Κιτσομήτσο. Κάθε φορά που θα δω στις ειδήσεις μια βομβιστική επίθεση στον Λίβανο σοκάρομαι... ήταν και παραμένει το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μου μέχρι τώρα, το πιο δυνατό, το πιο συγκινητικό, το πιο διασκεδαστικό, το πιο "ΖΕΣΤΟ". Για καιρό συζητούσαμε με τον άντρα μου να αγοράσουμε ενα σπίτι στον Λίβανο, αλλά όσο περνά ο καιρός και δεν αλλάζει τίποτα το όνειρο χάνεται και μένει μόνο μια γλυκιά πίκρη ανάμνηση, γλυκιά γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε πάει και να ξέρουμε από πρώτο χέρι πόσο όμορφο μέρος είναι, τι συγκλονιστικά καλός είναι ο κόσμος αλλά και τι "παίζει" γενικώς, πικρή ανάμνηση γιατί φαίνεται πολύ δύσκολο να ξαναπάμε τουλάχιστον αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά ....
@fvasileiou δεν ξέρω αν είναι γλυκόπικρο όπιο πάντως γλυκόπικρο είναι σίγουρα ... ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο :) καλώς ήλθες :)
Για αρκετά χρόνια κάναμε παρέα με μια Λιβανέζα. που έχοντας περάσει από διάφορα μέρη του κόσμου από όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, στάθηκε -για κάποια χρόνια- την Αθήνα. Πήγαινε στην πατρίδα της κάθε καλοκαίρι και είχαμε δει αρκετά βίντεος και εκατοντάδες φωτογραφίες. Και ήταν ένα από τα ταξίδια που λέγαμε ότι θα κάνουμε σύντομα. Μέχρι που άρχισε πάλι αυτή η τρέλλα... τόσο κρίμα...
ΩΣΗΕ on 27 Ιανουαρίου 2008 στις 12:09 π.μ.
είπε...
καλησπέρα Νατ, η μανταμ Κλειώ μόλις γύρισε χθες από κει και είναι ξετρελλαμένη. Τέλιες φωτό! κρίμα να είναι μονίμως εμπόλεμη ζώνη
Κυρία μου, δεν αφήνετε τα παιχνίδια και τη Βυρρητό για να μάθουμε τη συνέχεια στην Τουρκία; Ή μήπως κάτι έχω χάσει;
Natassa on 27 Ιανουαρίου 2008 στις 3:43 μ.μ.
είπε...
@ oneiromageiremata να σου πω την αλήθεια .... δεν θέλω να γράψω την συνέχεια της Τουρκίας, νομίζω ότι έκλεισα και το κομμάτι της Σμύρνης και λέω να το αφήσω για αργότερα διότι, όπως πολύ καλά γνωρίζεις, η σκέψη μου είναι κομματάκι δυτικά στραμμένη και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να γράψω την συνέχεια .... if you know what i mean...:):):-)
Natassa on 27 Ιανουαρίου 2008 στις 3:47 μ.μ.
είπε...
@ωσηε στείλε μου την δ/νση του Blog της Κλειώς θα ήθελα πολύ να την γνωρίσω! Αλήθεια εσύ δεν έχεις πάει ??? δυό βήματα είναι από εκεί? (που λέει ο λόγος)
@ Juanita νομίζω ότι σε κάποια περίοδο ύφεσης αξίζει να πάτε, το μέρος είναι καταπληκτικό, αυτό όμως που κλέβει την παράσταση είναι η Βηρυτός (πάντα για τα χριστιανικά μέρη μιλάμε) αλλά και ο απίθανος κόσμος.... για όσους έμειναν και δεν πήραν τον δρόμο για τον Καναδά την Γαλλία ....
11 σχόλια:
Καταπληκτικά εξωτικά!
Αναλογιζόμενοι, βέβαια, πόσο ταλαιπωρημένα είναι αυτά τα μέρη...
Την καλημέρα μου.
Έχουν κάτι το γλυκά παραμυθένιο αυτοί οι ανατολίτικοι προορισμοί. Το παραισθησιογόνο. Στο βάθος θάνατος. Σαν το γλυκόπικρο όπιο.
@ kitsomitsos
Καλημέρα Κιτσομήτσο. Κάθε φορά που θα δω στις ειδήσεις μια βομβιστική επίθεση στον Λίβανο σοκάρομαι... ήταν και παραμένει το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μου μέχρι τώρα, το πιο δυνατό, το πιο συγκινητικό, το πιο διασκεδαστικό, το πιο "ΖΕΣΤΟ".
Για καιρό συζητούσαμε με τον άντρα μου να αγοράσουμε ενα σπίτι στον Λίβανο, αλλά όσο περνά ο καιρός και δεν αλλάζει τίποτα το όνειρο χάνεται και μένει μόνο μια γλυκιά πίκρη ανάμνηση, γλυκιά γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε πάει και να ξέρουμε από πρώτο χέρι πόσο όμορφο μέρος είναι, τι συγκλονιστικά καλός είναι ο κόσμος αλλά και τι "παίζει" γενικώς, πικρή ανάμνηση γιατί φαίνεται πολύ δύσκολο να ξαναπάμε τουλάχιστον αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά ....
@fvasileiou
δεν ξέρω αν είναι γλυκόπικρο όπιο
πάντως γλυκόπικρο είναι σίγουρα ...
ευχαριστώ για την επίσκεψη και το σχόλιο :) καλώς ήλθες :)
Για αρκετά χρόνια κάναμε παρέα με μια Λιβανέζα. που έχοντας περάσει από διάφορα μέρη του κόσμου από όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, στάθηκε -για κάποια χρόνια- την Αθήνα.
Πήγαινε στην πατρίδα της κάθε καλοκαίρι και είχαμε δει αρκετά βίντεος και εκατοντάδες φωτογραφίες. Και ήταν ένα από τα ταξίδια που λέγαμε ότι θα κάνουμε σύντομα. Μέχρι που άρχισε πάλι αυτή η τρέλλα... τόσο κρίμα...
καλησπέρα Νατ, η μανταμ Κλειώ μόλις γύρισε χθες από κει και είναι ξετρελλαμένη. Τέλιες φωτό!
κρίμα να είναι μονίμως εμπόλεμη ζώνη
Καλό βράδυ
Κυρία μου, δεν αφήνετε τα παιχνίδια και τη Βυρρητό για να μάθουμε τη συνέχεια στην Τουρκία; Ή μήπως κάτι έχω χάσει;
@ oneiromageiremata
να σου πω την αλήθεια .... δεν θέλω να γράψω την συνέχεια της Τουρκίας, νομίζω ότι έκλεισα και το κομμάτι της Σμύρνης και λέω να το αφήσω για αργότερα διότι, όπως πολύ καλά γνωρίζεις, η σκέψη μου είναι κομματάκι δυτικά στραμμένη και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να γράψω την συνέχεια .... if you know what i mean...:):):-)
@ωσηε
στείλε μου την δ/νση του Blog της Κλειώς θα ήθελα πολύ να την γνωρίσω!
Αλήθεια εσύ δεν έχεις πάει ??? δυό βήματα είναι από εκεί? (που λέει ο λόγος)
@ Juanita
νομίζω ότι σε κάποια περίοδο ύφεσης αξίζει να πάτε, το μέρος είναι καταπληκτικό, αυτό όμως που κλέβει την παράσταση είναι η Βηρυτός (πάντα για τα χριστιανικά μέρη μιλάμε) αλλά και ο απίθανος κόσμος.... για όσους έμειναν και δεν πήραν τον δρόμο για τον Καναδά την Γαλλία ....
Θα μας αφήσετε σε αγωνία δλδ? Καλά...θα περιμένουμε λίγο καιρό, αφού μαζέψτε τα μυαλά σας μανδάμ... σμακ
Mea Culpa μιας και έκανα λάθος.
Mea Culpa μιας και έκανα λάθος.
Δημοσίευση σχολίου